Sofea ' Bunga Padang Pasir'

Kau mekar di hatiku umpama
Sekuntum bunga di padang pasir
Kau adalah musafir dahaga
Seteguk kehausan cintaku

Di dataran kering kontang
Tanpa ada penghuni asing
Namun kau bunga ku
Subur mekar dijambangan

Kini kau merayuku dahagakan
Seteguk air bagai musafir
Di padang pasir

Hanya cintaku
Pelepas dahagamu
Terdengar mesra rintihan
Menjerit dalam kehausan